Adam yeni kamyonuna bakmak için evinden çıktığında, üç yaşındaki oğlunun gayet mutlu bir biçimde elindeki çekiçle, kamyonunun kaportasını mahvettiğini görmüş. Hemen oğlunun yanına koşmuş ve çocuğun eline çekiçle vurmaya başlamış. Biraz sakinleşince oğlunu hemen hastaneye götürmüş. Doktor çocuğun kınlan kemiklerini kurtarmaya çalıştıysa da, elinden bir şey gelmemiş ve çocuğun iki elinin parmaklarını kesmek zorunda kalmış. Çocuk ameliyattan çıkıp, gözlerini açtığında, bandajlı ellerini fark etmiş ve gayet masum bir ifadeyle, “Babacığım, kamyonuna zarar verdiğim için çok üzgünüm,” demiş ve sonra babasına şu soruyu sormuş: “Parmaklarım ne zaman yeniden çıkacak?” Babası eve dönmüş ve sonra ne yapmış, bundan sonraki hayatını nasıl yaşamış dersiniz?
Nice zaman insanlar “Nasıl güzel baba olunur?” , “Nasıl mutlu bir eş olunur?” gibi soruların cevabını bulmak için kitaplara başvurdular. Sadece okumanın eylem için yeterli olduğu yanılgısını yaşadılar dönem dönem. Nasıl olsa “Mutlu eş olmanı yolları” diye bir kitap okudular diye onun gereklerini yerine getirmeye sanki gerek yokmuş gibi düşündüler. Bazen bu kitapları okurken “ne için” okuduklarını unuttular ve “mutlu bir eş” olmayı öğrenmek için kitap okurken insanlara kötülük eden, nitelikli dost olmayı öğrenmek için kitap okurken dostlarına niteliksiz davranışlar sergileyen, güzel bir baba olmayı öğrenmek için kitap okurken çocuğunun onurunu yıkan davranışlar sergilediler.
